بارگذاری . . . کمتر از چند ثانیه
{{::'controllers.mainSite.MainSmsBankBanner2' | translate}}
عاشقت خواهم ماند بى آنکه بدانى دوستت خواهم داشت بى آنکه بگويم درد دل خواهم كرد بى هيچ کلامى دردامانت خواهم ماند بى هيچ كلامى شايد احساسم اينگونه نميرد
بزرگترين متهم تاريخ كسى است ك نميدونه قلبش واسه كى ميتپه
تو دوری و خیال تو نزدیک... چه نا برابر قسمت کرده اند فاصله ها را...
چه تـــلـــخ است! با بــــغـــض بنویسی.... با خــنـــــده بخوانند....
شاید ریاضی امکان منها کردن عشق و جمع کردن محبت را نداشته باشد اما این را یاد میدهد که هر مساله ای یک راه حل خواهد داشت . . . .
نويسم نامه اي از بينوايي ببندم بر پر مرغ هوايي ببر مرغك به دست مادرم ده بگو صد دادو بيداد از جدايي...
صبر کردن دردناکه وفراموش کردن دردناکتر ولی از این دو دردناکتر اینه که ندونی باید صبر کنی یا فراموش
آن خاطرات گم شده در ذهن بادها یک لحظه بی تو از تو جدایم نمیکنند آن چشم ها که عامل ویرانیه منند یک قطره گریه نیز برایم نمیکنند...
آواز گل های غزل سازت چرا از هنهنای کوچه صدایم نمیکنند من زخمی هزار زبان تغزلم آن دست های گرم دوایم نمیکند...
آن چشم ها هنوز رهایم نمیکنند فکری به حال دغدغه هایم نمیکنند آن چشم های آبیه دریاییت هنوز از ساحل سکوت رهایم نمیکنند من دفتری پر از غزلم ازترانه ام لب هایت عاشقانه هجایم نمیکنند...
چرا حالت پریشونه؟ چرا مایوس و دلسردی؟ خداحافظ نگو وقتی هنوزم میشه برگردی...
بی توسرگردانم در مداری گمنام میگریزم از خود عاشقی نا آرام....
هزاران گــ**ــل تقدیم به آیینه ی شکسته ای که هـزار بار لبـ*ـخنــد زیبای تـو را تکــرار کند...
شايد فاصله ها بتوانندنگاه ها را از هم دور كنند ولي قدرت اين راندارند كه يادها را ازهم دور كنند
خندیدن یعنی رقص و پای کوبی دل اما گریه و اشک یعنی درد و خون ریزی دل پس سعی کن همیشه دل را برقصانی نه اینکه باعث درد و خون ریزی دل شوی در دل خود و چه در دله دلدار
یه وقتایی لازمه یکی “کنارت” باشه.. کاری نکنه و حرفی نزنه ها ! فقط باشه…
عاشقت خواهم ماند بى آنکه بدانى دوستت خواهم داشت بى آنکه بگويم درد دل خواهم كرد بى هيچ کلامى دردامانت خواهم ماند بى هيچ كلامى شايد احساسم اينگونه نميرد
بزرگترين متهم تاريخ كسى است ك نميدونه قلبش واسه كى ميتپه
تو دوری و خیال تو نزدیک... چه نا برابر قسمت کرده اند فاصله ها را...
چه تـــلـــخ است! با بــــغـــض بنویسی.... با خــنـــــده بخوانند....
شاید ریاضی امکان منها کردن عشق و جمع کردن محبت را نداشته باشد اما این را یاد میدهد که هر مساله ای یک راه حل خواهد داشت . . . .
نويسم نامه اي از بينوايي ببندم بر پر مرغ هوايي ببر مرغك به دست مادرم ده بگو صد دادو بيداد از جدايي...
صبر کردن دردناکه وفراموش کردن دردناکتر ولی از این دو دردناکتر اینه که ندونی باید صبر کنی یا فراموش
آن خاطرات گم شده در ذهن بادها یک لحظه بی تو از تو جدایم نمیکنند آن چشم ها که عامل ویرانیه منند یک قطره گریه نیز برایم نمیکنند...
آواز گل های غزل سازت چرا از هنهنای کوچه صدایم نمیکنند من زخمی هزار زبان تغزلم آن دست های گرم دوایم نمیکند...
آن چشم ها هنوز رهایم نمیکنند فکری به حال دغدغه هایم نمیکنند آن چشم های آبیه دریاییت هنوز از ساحل سکوت رهایم نمیکنند من دفتری پر از غزلم ازترانه ام لب هایت عاشقانه هجایم نمیکنند...
چرا حالت پریشونه؟ چرا مایوس و دلسردی؟ خداحافظ نگو وقتی هنوزم میشه برگردی...
بی توسرگردانم در مداری گمنام میگریزم از خود عاشقی نا آرام....
هزاران گــ**ــل تقدیم به آیینه ی شکسته ای که هـزار بار لبـ*ـخنــد زیبای تـو را تکــرار کند...
شايد فاصله ها بتوانندنگاه ها را از هم دور كنند ولي قدرت اين راندارند كه يادها را ازهم دور كنند
خندیدن یعنی رقص و پای کوبی دل اما گریه و اشک یعنی درد و خون ریزی دل پس سعی کن همیشه دل را برقصانی نه اینکه باعث درد و خون ریزی دل شوی در دل خود و چه در دله دلدار
یه وقتایی لازمه یکی “کنارت” باشه.. کاری نکنه و حرفی نزنه ها ! فقط باشه…
{{::'controllers.mainSite.SmsBankNikSmsAllPatern' | translate}}